Η σχέση γονέα και παιδιού είναι καθοριστική στην ανάπτυξη του παιδιού και ενέχει συχνά πολλές δυσκολίες. Όχι σπάνια οι γονείς αναφέρουν την αγωνία που βιώνουν για το πώς θα βοηθήσουν τα παιδιά τους σε διάφορα προβλήματα που προκύπτουν και, γενικότερα, αναζητούν υποστήριξη και κατεύθυνση. Αυτό είναι απολύτως λογικό, καθώς όπως συχνά λέω, κανένας γονιός δεν έχει γεννηθεί έτοιμος να γνωρίζει πώς θα ανταποκριθεί σε κάθε στιγμή στην ανάπτυξη του παιδιού του. Καθένας έχει και δικά του δύσκολα συναισθήματα και είναι σημαντικό και αυτά να λαμβάνονται υπόψιν, να αγκαλιάζονται και να ακούγονται, παρότι τις περισσότερες φορές βιώνονται ενοχικά.
Με την συμβουλευτική γονέων χτίζεται μία συνεργασία μεταξύ των γονέων και του/της ψυχολόγου με σκοπό να λάβουν τη βοήθεια που έχουν ανάγκη και τελικά πλαισιωμένοι και οι ίδιοι να μπορέσουν να βοηθήσουν το παιδί τους σε κάθε επίπεδο.
Αυτό που πάντα τονίζω είναι πως ένα παιδί θα είναι χαρούμενο όταν είναι και οι γονείς του. Αυτό φυσικά δεν αποκλείει τα δύσκολα συναισθήματα που είναι φυσικό να υπάρχουν. Αντιθέτως, θεωρώ καίριας σημασίας τον εντοπισμό τους, την αποδοχή τους, την κανονικοποίηση αυτών, με σκοπό τη σταδιακή μείωση της ενοχικότητας, και τελικά την αντιμετώπισή τους και την εξέλιξη τόσο των γονέων όσο και κατ’ επέκταση των παιδιών.
Δανάη Παπαδοπούλου Λιασή 