Η σχεσιακή ψυχοθεραπεία βασίζεται στη θεώρηση ότι ο τρόπος που σκεφτόμαστε και πράττουμε αφορά σε μεγάλο βαθμό τις συνειδητά και ασυνείδητα, άμεσα και έμμεσα, καταγεγραμμένες παρελθούσες εμπειρίες και σχέσεις μας με άλλα άτομα ή γεγονότα στη ζωή μας. Έτσι, δουλεύοντας ατομικά θεραπευτικά με βάση τη συγκεκριμένη προσέγγιση ψάχνουμε να βρούμε την ισορροπία του εσωτερικού μας κόσμου και του κόσμου γύρω μας, χρησιμοποιώντας επιδιορθωτικά τις σχέσεις ως τον δρόμο προς την επούλωση. Η θεραπευτική λοιπόν σχέση είναι καίριας σημασίας κατά τη θεραπευτική διαδικασία.
Η θεραπευτική σχέση βασίζεται στην εμπιστοσύνη, την κατανόηση, την ενεργητική ακρόαση και την ενσυναίσθηση. Θεραπευτής/τρια και θεραπευόμενος/η σταδιακά αναπτύσσουν μια συνεργατική σχέση αμοιβαία και ισάξια. Ως συνοδοιπόροι ακολουθούν ένα ταξίδι εξερεύνησης του εαυτού με προορισμό την ανάδειξη δεξιοτήτων, που ήδη ενυπάρχουν σε κάθε θεραπευόμενο, αλλά και την αντιμετώπιση δυσκολιών με κράτημα και στήριγμα. Η θεραπεία δεν αποτελεί έναν μαγικό τρόπο προσπέλασης των εμποδίων της ζωής, αλλά χρειάζεται χρόνο, υπομονή και αντοχή στα δύσκολα συναισθήματα που θα έρθουν στην επιφάνεια. Εκεί ο ρόλος του θεραπευτή είναι κομβικός, ούτως ώστε με το κράτημα που προσφέρει να μπορέσει να βοηθήσει τον θεραπευόμενο να αντέξει τα ανωτέρω.
Αγαπώ τον άνθρωπο και πιστεύω στην δυνατότητα που έχει να εξελίσσεται. Δουλεύω λοιπόν σχεσιακά ψυχοθεραπευτικά με συναντήσεις μια φορά την εβδομάδα ή και ανά δεκαπέντε ημέρες. Αντιλαμβάνομαι πως ένας άνθρωπος που θα έρθει στο θεραπευτικό δωμάτιο φέρνει μαζί την προσωπική του ιστορία στην οποία υπάρχουν και άλλα άτομα. Συνεπώς, παρά τη μοναδικότητά του δεν αγνοώ την επιρροή που έχει υποστεί από τα παρελθόντα βιώματα και τις παρελθούσες σχέσεις του με σημαντικά άτομα της ζωής του.
Δανάη Παπαδοπούλου Λιασή 